Page 53 - ที่ระลึกพิธีปลงศพ คุณพ่ออันดรู สำราญ วงศ์เสงี่ยม 19 กันยายน 2024
P. 53

่
                             ่
                                                       ่
                 พ่รูะองคุ์ที่รูงเลัอกิลัูกิมาจากิคุว์ามต�ำต้อย เช่นเดยว์กิับที่รูงเรูยกิบรูรูดาศ์ิษย์
                                                                          ่
                         ึ
                           ่
                                                  ่
                                                 ่
              ั
          ในคุรู�งกิรูะโน้น ซ�งสว์นใหญ่เป็นคุนหาปลัา ไมมคุว์ามด่คุว์ามสามารูถุยอดเย�ยม
          เกิินกิว์่าใคุรูๆ
                 พ่รูะองคุที่รูงเรู่ยกิมา เพ่รูาะคุวัามรักลัว์นๆ ไมม่อะไรูอ่�นเลัย พ่รูะเจ้าข้า
                        ์
                                                      ่
                                                ้
                                                      ั
                 เพ่รูาะฉะนั�น ลักิจึงต้องขอบพ่รูะคุุณในคุว์ามรูกิอันยิ�งใหญน่ �
                                                                ่
                             ู
                  ู
                                                 ่
                                                 �
                 ลักิอยากิจะตอบคุำถุามของพ่รูะองคุ์ที่ที่รูงถุามนักิบุญเปโตรูว์่า “เปโตรู
             ั
          เธอรูกิเรูาหรู่อไม่?” ...ว์่า “รักพ่ระเจ้าข้า ลูกรักพ่ระองีคุ์” เช่นกิัน
                                              ู
                                                  ึ
                    �
                    ่
                      ิ
                 คุำนย�งใหญ่แลัะคุรูอบคุลัุมคุว์ามรู้สึกินกิคุิดแลัะเป็นแรูงผู้ลักิดันกิิจกิารู
                                                                   ั
          ที่กิอย่างในช่ว์ิต
           ุ
                          ้
                          ู
                                                                            ่
                                                                     ั
                                             ิ
                              �
                                   ึ
                                ู
                              ่
                                                                  ์
                           ึ
                                                 ์
                                                        ่
                 ดว์ยคุว์ามรูสกิน ลักิจงไดเลัอกิคุตพ่จนปรูะจำชว์ตพ่รูะสงฆ์ในว์นบว์ชว์า
                                                         ิ
                                      ้
                  ้
                                        ่
         “คุว์ามรูกิมั�นคุงของพ่รูะองคุ ดำรูงเป็นนิตย์” (สดด 118)
                                 ์
                ั
                               ั
                                                                     ้
                        ู
                 สำหรูับลักิ คุว์ามรูกิของพ่รูะองคุ์ไมมขอบเขตจำกิัด ไมน่าเป็นไปได ไรู้เหตผู้ลั
                                              ่
                                                                          ุ
                                            ่
                                                           ่
                                �
                                                                      ึ
         น่าพ่ศ์ว์งแลัะเป็น “ธรูรูมลัำลักิ” ที่�มนุษย์ไม่อาจเข้าใจได ลักิว์่ามันลัำลักิเข้าใจ
                                        ่
                                                          ้
                                                                    �
                                                             ู
             ิ
                                   ึ
                                                 ้
         ไม่ได้มากิกิว์่า เรู่�องพ่รูะตรู่-เอกิภาพ่ของพ่รูะเจ้าดว์ยซ�ำไป
                                                      ่
                                          ์
                  ู
                                                      �
                                                            ่
                                                                    ่
                 ลักิจึงขอขอบพ่รูะคุุณพ่รูะองคุ สำหรูับกิารูที่ที่รูงเรูยกิลักิ เลัอกิลักิแลัะ
                                                               ู
                                                                        ู
         ปรูะคุับปรูะคุองช่ว์ิตสงฆ์์ของลักิ ตลัอด 50 ปีที่่�ผู้่านมา
                                  ู
                                                                    ุ
                          ู
                        ่
                 โอกิาสน� ลักิขอบพ่รูะคุุณพ่รูะองคุ์สำหรูับคุว์ามช่ว์ยเหลัอผู้่านบคุคุลัต่างๆ
                                                              ่
                                               ิ
         ที่่�เป็นเคุรู่�องม่อของพ่รูะองคุ บิดามารูดา ญาตพ่น้อง มว์ลัมิตรู ผูู้้ม่พ่รูะคุุณต่อช่ว์ิต
                                                 ่�
                                ์
                           ั
                  ู
                                                                  ่
                                    ู้
         สงฆ์์ของลักิ ผูู้้คุนที่่�รูู้จกิ บรูรูดาผู้หยิบย่�นคุว์ามหว์ังด่ คุว์ามรูกิ คุว์ามชว์ยเหลั่อ แลัะ
                                                          ั
                                                                    ้
         คุำภาว์นา เป็นต้น ขอพ่รูะองคุที่รูงตอบแที่นพ่ว์กิเขาเป็นรู้อยเที่่าพ่ันที่ว์่ดว์ยเที่อญ
                                  ์
                                             �
                                             ื
                      ้
                                      ึ
                                    ้
                                        ่
                                    ้
                                          ็
                            ่
                                                                ้
                             ื
                            �
                                                               ้
                        ้
                 พระเจ้าข้า นี่คือคืวามรสึกที่�เต็มต็นี่ไปด้้วยคืวามกต็ัญญูร้คืุณต็่อพระองคื  ์
                                     ุ
                                                              ้
         ข้อพระองคืที่รงนี่ำที่างและคืำจ้นี่ชี่วต็สึงฆ์ข้องลกที่�เหลืออย่ ใหมนี่คืงในี่การ
                                                                   ั
                                                    ้
                                   �
                                                                   �
                                              ์
                                         ิ
                                                                 ้
                                                      ่
                    ์
                                        ื
                         ็
                                                                           ิ
         “เปนี่เคืร�องมือ เปนี่สึัญลักษณ์ เคืร�องหมายนี่ำคืวามรักและคืวามรอด้” ในี่ชี่วต็
             ็
                 ื
                                                                    ็
                  �
                  ่
                          ้
                      ์
                                                                  ้
                                                                  ้
         และหนี่้าที่สึงฆ์ข้องลกต็่อไป  จ้นี่กว่าจ้ะได้้พบคืวามรักในี่พระองคื ผู้เปนี่มหาสึงฆ์ ์
                                                                ์
                                ั
                                   ์
         และชีุมพาบาลที่่�ด้่ต็ลอด้นี่รนี่ด้ร อาเมนี่
                               ิ
                                                                      ์
                                                                            ่�
                                                    พ่ระสงีฆ์์ของีพ่ระองีคุคุนหนงี
                                                          ู
                                                     อันดรวั์ สำราญ  วังีศ์์เสงีี�ยม
                                  ที่ระลึกพิธีปลงศพ  คุณพ่ออันดรูว์ สำ�ร�ญ  วงศ์เสงี่ยม  :  51
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58