Page 63 - ที่ระลึกพิธีปลงศพ คุณพ่ออันดรู สำราญ วงศ์เสงี่ยม 19 กันยายน 2024
P. 63
4) การร้องหรือสิวดิ์บุท “พิระสิิริรุ่งโรจึนำ์”
ึ
ี
ในมิสซาวันฉลอง เราขับร้องหรือสวดบทเพลงน้ซ่งเป็นบทพิเศษสุด
ื
ใช้เฉพาะ เพ่อบ่งบอกว่าเป็น วันฉลอง มีลักษณะเป็นเพลงยอพระเกียรต ิ
ี
พระเจ้าโดยเน้นถึงองค์พระบุตร บทเพลงน้นับเป็นเพลงเก่าแก่ท่สุดบทหน่ง
ึ
ี
ของคริสตชนทีเดียว
เราได้ร่วมขับร้องด้วยความรู้สึกอย่างจริงๆ จังๆ ที่จะ “ขอบุพิระคุณ
พิระเจึ้า โดิ์ยการข้บุร้องบุทเพิลงสิดิ์ุดิ์ี เพิลงสิรรเสิริญ และบุทเพิลงศักดิ์ิ�สิิทธีิ”
้
�
(คส 3:16) ตัามคาเตัือนำของนำ้กบุุญเป็าโลหรือไม่?
�
5) การตัอบุร้บุบุทภูาวนำาของพิระสิงฆ์ผู้เป็นำป็ระธีานำ
็
ในพิธมิสซา พระสงฆ์ผเป็นประธานจะนำคำภาวนาของเราแทน
ี
้
ู
องค์พระเยซูเจ้า ซึ่งแน่นอน เราที่ชุมนุมกันอยู่ จะฟังคำกล่าวของท่าน เช่น
่
ี
เดียวกับในพธทว ๆ ไป ประธานกล่าวคนเดียว เมอจบลงทุกคนจะปรบมือเป็น
ื
่
ั
ิ
่
่
ุ
การแสดงถึงการเห็นพ้องด้วย กลมคริสตชนก็เช่นกัน เมอเราฟังแล้วเห็นพ้องด้วย
ื
�
เราก็ร้องคาว่า “อาเมนำ” แทนการปรบมือ
คำว่า “อาเมนำ” นี้ ใช้เป็นภาษาสากลของคริสตชนทั่วโลก มาจาก
้
คำในภาษาของพระเยซูเจ้าเอง (ภาษาฮีีบรู) แปลว่า จริงแท แน่นอน ยอมรับว่า
�
�
ถูกต้อง เมื่อใช้ลงท้ายคาภาวนาหมายความว่า ขอให้เป็นจริงตามนั้น ทานอง
ภาษาไทยว่า “สิาธีุ” นั่นเอง คริสตชนได้นามาใช้ตั้งแต่สมัยแรก ๆ (ค.ศ. 150)
�
ี
ิ
ั
ี
้
มาจนกระท่งบัดน เป็นการประกาศยืนยันทุกส่งท่พระสงฆ์พูดในนามของสัตบุรุษ
ื
�
นักบุญยุสติน (ค.ศ. 150) ได้กล่าวถึงเร่องน้ว่า “เมอจึบุบุทขอบุพิระคุณแล้ว
ี
ื
สิ้ตับุุรุษทุกคนำที�ป็ระชุ่มก้นำอยู่ตั่างเป็ล่งเสิียงร้บุรองว่า “อาเมนำ” ท่านำยงว่า
้
ี
�
ิ
คานำเป็็นำคาสิาคญทใช่้เหมอนำเสิยงป็รบุมอดิ์งสินำนำในำพิระวหารเก่าแก่
�
�
ี
ื
�
ื
ี
�
�
้
้
้
(I Apologia, 65)
ที่ระลึกพิธีปลงศพ คุณพ่ออันดรูว์ สำ�ร�ญ วงศ์เสงี่ยม : 61
