Page 53 - หนังสืออนุสรณ์ 125 ปี ท่าแร่
P. 53
ประเพณีบุญฉลองวัด
โดย นายนิทัศน์ เสมอพิทักษ์
การจัดงานฉลองวัด เป็นประเพณีที่ถือปฏิบัติสืบทอดกันมา ตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษของชาวท่าแร่
ได้อพยพจากเมืองสกลนคร มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านท่าแร่ในปัจจุบัน ในปี ค.ศ.1884 (2427) ได้สร้างวัด
เป็นอาคารชั่วคราวขึ้นเป็นหลังแรก เรียกชื่อว่า “วัดมหาพรหมมีคาแอล เมืองสกลนคร” หรือ “วัดมหาพรหม
มีคาแอล” ยังไม่มีคำาว่า “ท่าแร่” พ่วงท้าย ต่อมาในปี ค.ศ.1901 (2444) คุณพ่อยอแซฟ กอมบูริเออ จึงได้
สร้างวัดใหม่เป็นวัดหลังที่สอง สร้างเสร็จในปี ค.ศ.1906 (2449) ใช้เวลาสร้างห้าปี เมื่อสร้างเสร็จได้มีพิธี
เสกวัดใหม่และถือโอกาสเป็นการฉลองวัดในเดือนพฤษภาคม 1906 (2449) ไม่ปรากฏว่าเป็นวันที่เท่าใด
สันนิษฐานว่า นี่เป็นการเริ่มต้นประเพณีฉลองวัดของท่าแร่ ต่อมาได้ถือเป็นประเพณีจัดงานฉลองวัด
ในวันเสาร์แรกของเดือนพฤษภาคมของทุกปี
เมื่อสมัย 60-70 ปีก่อน งานประเพณีที่ชาวท่าแร่ตั้งตารอคอยในรอบปีคือ “บุญฉลองวัด” และ
“บุญนาตัล” (คริสต์มาส) เพราะเป็นงานฉลองที่มีความหมายทั้งในด้านความเชื่อและความรื่นเริงสนุกสนาน
งานฉลองวัดเป็นการฉลองความเชื่อของคริสตชน ขอบพระคุณพระเจ้าที่ได้โปรดประทานพระพรแห่ง
ความเชื่อให้แก่พวกเขา จึงเป็นทั้งโอกาสที่จะให้คริสตชนของวัดนั้นได้รำาลึกนึกถึงประวัติความเป็นมา
ในการเริ่มต้นความเชื่อของชุมชน และเป็นโอกาสที่จะรื้อฟื้นเรียนรู้จักนักบุญองค์อุปถัมภ์ของวัดหรือ
ของชุมชน เพื่อกระตุ้นเตือนพวกเขาให้ดำาเนินชีวิตความเชื่อเยี่ยงท่าน ตามแบบอย่างของท่าน ขณะที่
วัดท่าแร่ได้ใช้ชื่อว่า วัดอัครเทวดามีคาแอล เพราะเมื่อครั้งบรรพบุรุษขึ้นแพข้ามหนองหารจากเมืองสกลนคร
มาฝั่งท่าแร่ ได้อธิษฐานภาวนาขออัครเทวดามีคาแอลเป็นผู้นำาทาง ว่าแล้วแต่ท่านอัครเทวดาพาไปขึ้น
ท่าที่ใดเมื่อแพมาจอดที่ท่าแห่งนี้จึงได้ตั้งถิ่นฐานที่นี่จนกลายเป็นบ้านท่าแร่ที่เจริญรุ่งเรืองในปัจจุบัน
ก่อนงานฉลองวัดทุกปี คุณพ่อเจ้าวัดจะมีการบอกข่าวไปยังพี่น้องคริสตชนวัดใกล้เคียง เพื่อจะ
ให้พี่น้องคริสตชนจากวัดต่างๆ มาร่วมฉลองเพื่อเป็นกำาลังใจให้แก่กันและกัน ในสมัยนั้น คริสตชนยังมี
จำานวนน้อย หมู่บ้านชาวคริสต์ก็ตั้งอยู่ท่ามกลางหมู่บ้านชาวพุทธ การแสดงความเป็นน้ำาหนึ่งใจเดียว
การส่งเสริมและการช่วยเหลือกันและกันจึงเป็นสิ่งสำาคัญยิ่ง เมื่อใกล้จะถึงวันฉลองวัด พี่น้องคริสตชน
จากบ้านต่างๆ และพี่น้องชาวพุทธที่เป็นคนรู้จักมักคุ้น หรือเป็นเสี่ยว (เกลอ) ก็จะเดินทางมาพักบ้านคน
รู้จัก จะมีการเยี่ยมเยียนกัน นำาของฝากมาฝากมาต้อน อาจจะเป็นข้าวปลาอาหาร พืชผัก ผลไม้ เป็น
โอกาสที่ได้พบปะสนทนาถามทุกข์สุข และรับประทานอาหารด้วยกัน งานฉลองวัดจึงมีบรรยากาศแห่ง
ความเป็นพี่เป็นน้อง แสดงออกถึงความรัก ความคิดถึง ทุกคนต่างก็มีความสุขยิ้มแย้มแจ่มใส
เป็นบรรยากาศที่ผู้คนประทับใจและคิดถึงไม่มีวันลืม
ภาคที่ 2 วิถีชุมชนแห่งความเชื่อ 51
