Page 54 - หนังสืออนุสรณ์ 125 ปี ท่าแร่

ก่อนวันฉลองวัดจะมีการเทศน์ตรีวารในตอนเย็น สามวัน ปัจจุบันทำาแบบลัดสั้นเป็นเทศน์เอกวาร

คือเทศน์เพียงคืนเดียว คนทุกบ้านพร้อมพี่น้องจากบ้านอื่น ก็จะไปร่วมฟังเทศน์ด้วยกัน อย่างเนืองแน่น
เพราะถือเป็นโอกาสได้รับบุญรับกุศล หลังเลิกวัดก็กลับมาคุยกันจนดึกดื่นด้วยเรื่องการทำามาหากินและ

เรื่องสัพเพเหระด้วยความสนุกสนาน
เช้าวันฉลองวัด ซึ่งถือว่าเป็นวันสำาคัญสุดยอดแห่งการฉลอง ระฆังสามใบบนหอระฆัง จะถูกลั่น

ประสานเสียงดังกึกก้องยาวนาน เสียงระฆัง บัง-เด-เหลื่อง (ชื่อผู้บริจาคเงินซื้อระฆัง) ดังได้ยินถึงหมู่บ้าน
ใกล้เคียงเสียงระฆังมีมนต์ขลังยิ่งนักทำาให้ คริสตชนเกิดความภาคภูมิใจ เกิดความปีติยินดีและเกิดกำาลังใจ

สุดจะบรรยาย เมื่อลั่นระฆังครั้งที่สาม ผู้คนเข้าวัดร่วมมิสซาเต็มวัด เป็นโอกาสหนึ่งในรอบปีที่ชาวท่าแร่
จะได้แต่งกายด้วยเสื้อที่สวยงามที่สุดเท่าที่ตนมีเพื่อเข้าวัดในวันนี้ บางคนก่อนถึงวันงานก็จะตัดเตรียม

เสื้อผ้าใหม่เพื่อใส่ในงานฉลองวัดโดยเฉพาะ
หลังจากเลิกมิสซา จะมีการแห่ศีลมหาสนิทไปตามถนนรอบหมู่บ้าน จะมีการตั้งแท่นประทับศีลฯ

เป็นจุดอวยพรศีลมหาสนิทประมาณ 5-6 แท่น ขบวนแห่มีรูปลักษณ์เหมือนปัจจุบัน แต่ไม่มี
รถเครื่องขยายเสียง การก่อสวดต้องใช้เสียงดังเป็นพิเศษเพื่อให้ได้ยินทั่วถึง เนื่องจากระยะทาง

ค่อนข้างจะไกล การแห่จึงใช้เวลานานพอสมควร มาในภายหลังเมื่อประมาณ 50 ปีมานี่เอง ที่เปลี่ยน
ระยะทางการแห่ศีลฯให้สั้นลง เป็นการแห่ไปตามถนนที่ไม่ไกลจากวัด และได้เปลี่ยนจากการแห่ศีลฯ

ในวันบุญฉลองวัด มาแห่ในวันบุญกองข้าวซึ่งจัดในต้นเดือนมกราคม เนื่องจากเป็นหน้าแล้งมีความสะดวก
มากขึ้น ไม่ต้องกลัวฝนตกเหมือนแห่ในวันบุญฉลองวัด

เมื่อเสร็จพิธีแห่ศีลมหาสนิทแล้ว ชาวบ้านก็กลับบ้านกินข้าว หลังจากนั้นก็เริ่มทำาต้นเงินภาษา
ท่าแร่ เรียกว่า “ต้นเผิ่ง” มาจากคำาว่าต้นผึ้งนั่นเอง เพราะต้นเงินในสมัยนั้น ทำาด้วยต้นกล้วย หรือปลาย

ไม้ไผ่ ทำาฐานให้ตั้งได้ แล้วจะร้อยแผ่นขี้ผึ้งรูปวงกลม ไม้ขีด สมุด ดินสอ (เป็นอุปกรณ์สำานักงาน ซึ่งในสมัย
นั้นเป็นของหายาก) และเงินตามกิ่งก้านต้นเงิน ในปัจจุบันไม่เรียกว่า “ต้นเผิ่ง” อีกแล้ว แต่เรียกว่าต้นเงิน

เพราะจะมีแต่เงินผูกหรือใช้ไม้หนีบเงินเสียบติดก้านกล้วย การทำาต้นเงินกลุ่มญาติพี่น้องจะร่วมกันทำา หรือ
ั
ำ
่
้
ุ
ื
้
่
็
่
ำ
ุ
้
คนในคมรวมกนทา เมอทาเสรจแลว ประมาณเวลาบายสองโมง (14.00 น.) แตละกลม หรอแตละคมจะนา
ำ
่
่
่
ื
ุ
ต้นเงินแห่ลงมาวัด มีการตีกลองร้องเพลงฟ้อนกันมาตามถนน ไม่มีรถยนต์แห่เหมือนในปัจจุบัน ชาวบ้าน
ก็จะลงมาดูการแห่ต้น และดูการฟ้อนการเต้นในการแห่เป็นที่สนุกสนานครึกครื้นยิ่งนัก เมื่อแห่รอบวัด
สามรอบแล้วก็นำาถวายคุณพ่อเจ้าวัด เงินที่ได้จาการทำาบุญคุณพ่อเจ้าวัดจะใช้ในกิจการของวัด ในเย็นวัน
ฉลองวัดจะมีมหรสพ เช่น หมอลำา รถไต่ถัง ภาพยนตร์กลางแปลง บางปีก็มีการจัดแข่งขันชกมวยไทย
จากความรู้สึกของคนส่วนมากแล้วเห็นว่าบุญฉลองวัด เป็นงานประเพณีที่สนุกสนานที่สุดในแต่ละปี
หลังจากบุญฉลองวัดแล้วชาวบ้านก็เริ่มทำานา คนที่นาอยู่ไกลก็จะ “ขนคัว” หรือย้ายครัวไปอยู่ “เถียงนา
(โรงนา)”ประมาณเดือนพฤศจิกายน เก็บเกี่ยวเสร็จก็จะ “ขนคัว” เข้ามาอยู่ที่บ้าน
บุญฉลองวัดในปัจจุบันนั้นมีบางอย่างก็เปลี่ยนไปบ้าง คือกำาหนดวันฉลองวัดเป็นวันเสาร์แรกของ
เดือนพฤษภาคม เย็นวันศุกร์ก่อนวันฉลองวัด จะมีการแห่รูปปั้นอัครเทวดามีคาแอลไป ตามถนนรอบ
52 ภาคที่ 2 วิถีชุมชนแห่งความเชื่อ