Page 72 - หนังสืออนุสรณ์ 125 ปี ท่าแร่
P. 72
ประเพณีการแต่งงาน
โดย นายนิทัศน์ เสมอพิทักษ์
ประเพณีการแต่งงานของชาวท่าแร่ เป็นการสืบทอดประเพณีดั้งเดิมของชาวสกลนครมาตั้งแต่
โบราณกาล การให้สินสอดของหมั้น การสู่ขอ พิธีแต่งงาน การส่งเจ้าบ่าวเจ้าสาว ประเพณีเหล่านี้ยังมี
ปรากฏให้เห็นอยู่ตามหมู่บ้านในชนบทรอบๆ ลุ่มน้ำาหนองหาร เมื่อชาวท่าแร่ได้รับความเชื่อในปี ค.ศ.1884
(พ.ศ.2427) เป็นต้นมา การแต่งงานของชาวท่าแร่จึงได้รับความหมายใหม่ตามความเชื่อของคริสตชน
ดังที่แสดงออกมาในพิธีกรรมต่างๆ การแต่งงานแบบคริสตชนกลายเป็นเครื่องหมายที่มีประสิทธิผล คือ
เป็นศีลศักดิ์สิทธิ์แห่งพันธสัญญาของพระคริสตเจ้าและพระศาสนจักร ความรักซึ่งกันและกันของสามีภรรยา
นั้น มีต้นแบบมาจากความรักที่พระคริสตเจ้าทรงมีต่อพระศาสนจักร และทรงพลีพระองค์เพื่อพระศาสนจักร
(ดู คำาสอนพระศาสนจักรคาทอลิก ข้อ 1616 และ 1617) ตั้งแต่แรกเริ่มของการสร้างแล้ว พระเจ้าทรงเรียก
มนุษย์ไปสู่ความรัก ตามที่พวกเขาถูกสร้างมาด้วยความรัก “การที่ชายหญิงสองคนร่วมชีวิตและรักกันอย่าง
สนิทสนมนั้น เป็นสิ่งที่พระผู้สร้างสถาปนาขึ้นและกำาหนดให้มีกฎเกณฑ์ กระนั้นเกิดขึ้นจากที่สามีภรรยา
สร้างพันธสัญญาต่อกัน... พระเจ้าเองเป็นผู้ให้กำาเนิดการสมรส” (พระศาสนจักรในโลกสมัยนี้ ข้อ 48)
หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง เกิดขึ้นจากความสมัครใจของทั้งสองฝ่าย ซึ่งจะเพิกถอนไม่ได้ จารีตประเพณีที่เป็น
บัญญัติของพระเจ้า แม้สังคมจะเห็นว่าเป็นการกระทำาของมนุษย์ คือการที่สามีภรรยารับและมอบตัวให้
เป็นกรรมสิทธิ์ของกันและกัน พันธสัญญาอันศักดิ์สิทธิ์นี้ก็เพื่อความดีของคู่สมรสและเปิดโอกาสไปสู่การ
ให้กำาเนิดและอบรมเลี้ยงดูบุตรด้วยกฎของพระคริสตเจ้า ประเพณีการแต่งงานของชาวท่าแร่ จึงประกอบ
ด้วยพิธีการสู่ขอตามประเพณีที่สืบทอดกันมาแต่โบราณ และพิธีศีลสมรสตามกฎหมายของพระศาสนจักร
คาทอลิกในฐานะเป็นเงื่อนไขที่ขาดไม่ได้ จึงจะถือว่าการแต่งงานนั้นถูกต้องและสมบูรณ์
เมื่อประมาณ 50 ปีก่อนโน้น การแต่งงานส่วนมากมักเป็นหนุ่มสาวในหมู่บ้านเดียวกัน การที่จะ
แต่งกับคนต่างถิ่นต่างบ้านนั้นนานๆ ทีจึงจะมีสักคู่หนึ่ง ในท่าแร่ก็เช่นเดียวกัน และในท่าแร่ วัดมีข้อกำาหนด
เป็นพิเศษคือ หนุ่ม หรือสาว ที่เป็นคนต่างศาสนาจะแต่งงานกับคริสตชนชาวท่าแร่ จะต้องสมัครใจเรียน
คำาสอนรับศีลล้างบาปเป็นคริสตชนด้วย จึงจะเข้าพิธีรับศีลสมรสได้ ต่อมาในสมัยหลังๆ พระศาสนจักร
ก็ผ่อนผันให้สามารถแต่งงานแบบต่างฝ่ายต่างถือกันได้ โดยเฉพาะในสมัยนี้ชาวท่าแร่ไปทำามาหากิน
ในต่างถิ่นต่างจังหวัดพบรักกับคนต่างความเชื่อ จึงมีการแต่งงานแบบต่างฝ่ายต่างถือกันมากขึ้น
จากการศึกษาพบว่าคนในครอบครัวที่แต่งงานแบบต่างฝ่ายต่างถือไม่ค่อยใส่ใจต่อการปฏิบัติศาสนกิจ
เท่าที่ควร และไม่ค่อยกำาชับเอาใจใส่ให้บุตรได้เรียนคำาสอน เพื่อให้เกิดความเชื่อความศรัทธา ดังนั้น
ความเชื่อในครอบครัวดังกล่าวจึงไม่ค่อยลึกซึ้ง
70 ภาคที่ 2 วิถีชุมชนแห่งความเชื่อ
