Page 202 - หนังสืออนุสรณ์ 125 ปี ท่าแร่
P. 202

ที่น�าความเจริญ  จึงไม่ขวยเขินเลยที่จะเรียกพวกท่านว่ารุ่นพ่อผู้สร้างเสริมที่แท้จริง

                                                                 �
                    รุ่นลูกผู้เสวยสุข จากการสร้างเสริมของรุ่นปู่และรุ่นพ่อทาให้รุ่นลูกได้รับประโยชน์อย่างมากมาย
            มีการศึกษาดีมีฐานะเป็นครูบาอาจารย์ ราชการ คหบดี ฯลฯ มากมายในสังคม ซึ่งล้วนมาจากผลบุญของ

            บรรพบุรุษทั้งสิ้น รับมากก็ควรคืนมาก
                                                                                             �
                                                                           �
                    มีคากล่าวว่าหนึ่งชีวิตเรามีความปรารถนามากมาย  แต่เราสามารถทาได้แค่บางอย่าง สิ่งที่สาคัญ
                      �
            กว่าหมด คือสิ่งที่เราควรท�ามีไม่กี่อย่างเท่านั้น แล้วเราซึ่งเป็นรุ่นลูกผู้มั่งคั่งจะเลือกท�าอะไร และจะส่งต่อ
            อะไรให้แก่รุ่นหลาน เพื่อไม่ให้หยาดเหงื่อน้�าตาของรุ่นพ่อรุ่นปู่ต้องสูญเปล่า เราต้องส่งอะไร? เพราะหนึ่ง

            ในชีวิตของเราก็แค่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ผ่านไป





                                 ความทรงจ�าของเจ้าอาวาสท่าแร่องค์หนึ่ง



            คุณพ่ออันดรูว์ ส�าราญ วงศ์เสงี่ยม

            เจ้าอาวาสองค์ที่ 16 ค.ศ.1998-2003



                    “ความทรงจ�าเกี่ยวกับท่าแร่ที่ประทับใจ” ที่ผู้จัดท�าหนังสือขอให้เขียนนั้น คงหมายถึงความทรงจ�า
            ที่เกี่ยวข้องกับตนเองโดยตรง กับความทรงจ�าที่ชาวบ้านประพฤติปฏิบัติและตนเองประทับใจ  เป็นความ

                 �
            ทรงจาที่ “ประทับใจ” ที่เป็นบวก อันจะมีผลต่อการให้กาลังใจแก่พี่น้องลูกหลานให้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ
                                                          �
            ต่อๆ ไป
                    พ่อมาประจ�าที่วัดท่าแร่เมื่อปี ค.ศ.1998 (2541) มาเงียบๆไม่ได้บอกกล่าวใคร ยกเว้นคนใกล้ชิด
            ที่วัด วันรุ่งขึ้นเปิดสมุดบันทึกเหตุการณ์ส�าคัญประจ�าวัด เพื่อจะเขียน พบข้อความของคุณพ่อเจ้าวัดองค์

                                                     �
            ก่อนๆ หน้านี้ (ไม่ห่างจากสมัยของพ่อนัก) ว่าทานองนี้ “เดินทางมาถึงวัดวันนี้ไม่มีใครมาต้อนรับเลย
            กรรมการสภาวัดคงประสานงานกันไม่ดี...” พ่อรู้สึกขาในใจ เออ... เราก็เหมือนกัน แต่ไม่ได้รู้สึกอะไร
                                                        �
            พ่อองค์นี้คงคุ้นกับการต้อนรับ รวมทั้งการไปส่งถึงวัดใหม่ในวันลาของคุณพ่อกระมัง  อย่าว่าแต่การมา
            ต้อนรับคุณพ่อเจ้าอาวาสใหม่ แม้แต่การมาต้อนรับพระสังฆราชในวันฉลองวัด ก็พึงอย่าหวังมากจาก

            ชาวท่าแร่ พ่อเองเคยรณรงค์ประกาศประชาสัมพันธ์อย่างแข็งขันให้สัตบุรุษไปต้อนรับพระคุณเจ้าเวลามา
            ฉลองวัด แต่ก็ไม่ค่อยได้ผลเหมือนวัดอื่นๆ เขาท�ากัน

                    วันหนึ่งพระคุณเจ้าคายน์มาฉลองวัด ปรากฏว่าที่หน้าบันไดวัดใหญ่ มีคนกลุ่มหนึ่งมายืนคอย
            ต้อนรับประมาณ 20 กว่าคนพระคุณเจ้ามีอารมณ์ขันลึกๆอยู่แล้ว ก็เอ่ยปากว่า “แหม... มีผู้คนมาต้อนรับ

                                                                    �
            ล้นหลาม!” ที่พ่อเล่ามานี้อย่าเสียใจนะเป็นการสะกิดใจว่า ถ้าทาได้ เป็นการให้เกียรติ ให้ก�าลังใจ
            แก่พระคุณเจ้า แก่คุณพ่อของเรา ก็กระท�าไป แต่ถ้ามันผิดธรรมเนียม ไม่สะดวก ฯลฯ ก็ได้ไม่เป็นไร ไม่ใช่

            เรื่องร้ายแรงอะไร แต่พี่น้องชาวท่าแร่มีข้อดีชดเชย คือถ้าพระสงฆ์อยู่ต่อๆ ไปเป็นที่คุ้นเคยแล้ว พี่น้อง



            200                                                                          ภาคผนวก
   197   198   199   200   201   202   203   204   205   206   207