Page 97 - หนังสืออนุสรณ์ 125 ปี ท่าแร่

จึงจะไม่นำาไปสู่การตัดเอาธรรมล้ำาลึกความเชื่ออื่นๆออกไป ความรักของพระบิดาเจ้าที่ถูกเปิดเผยใน

พระบุคคลของพระคริสตเจ้านั้น เราเข้าถึงได้หรือสัมผัสได้ก็โดยการเชื่อในพระบุคคลของพระองค์
เพราะฉะนั้น จากธรรมล้ำาลึกต่างๆ ที่หลั่งไหลมาจากพระบุคคลของพระเยซูเจ้า ซึ่งคริสตชนมีประสบการณ์

ในความเชื่อนี้ ก็จะนำาไปสู่การเข้าใจความรักของพระเจ้าได้อย่างถูกต้อง “เพื่อเราจะสามารถมีความเข้าใจ
่
้
ื
้
ั
ู
ู
่
้
ำ
ึ
ี
่
ี
้
ิ
ื
ู
ั
่
้
ึ
อยางถกตองถงคาสอนของพระเยซเจาในเรองความรก เราตองตระหนกอยเสมอถงพนฐานทมพระครสตเจา
และศีลศักดิ์สิทธิ์ การที่พระองค์ทรงทำาให้ธรรมบัญญัติและประกาศกสมัยก่อน ข้ามไปสู่การสั่งให้รักพระเจ้า
และเพื่อนมนุษย์ อีกทั้งการที่พระองค์ทรงกำาชับให้เจริญชีวิตในความเชื่อเป็นศูนย์กลางนั้น ไม่ใช่เป็นเรื่อง
ทางจริยธรรมเท่านั้น กล่าวคือ เป็นอะไรที่เกิดขึ้นต่างหาก หรือเพียงอยู่เคียงข้างไปกับความเชื่อใน
พระคริสตเจ้าและดำาเนินชีวิตในศีลศักดิ์สิทธิ์อย่างแท้จริง ความเชื่อ การนมัสการ และ ethos ล้วนสานทอ
เข้าเป็นผ้าผืนเดียวกันซึ่งก่อให้เกิดการได้สัมผัสกับ ความรัก (agape)ของพระเจ้า” (DCE 14)
ในปี 2012-2013 นี้ พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 ทรงประกาศให้เป็นปีแห่งความเชื่อ เพื่อให้
คริสตชนได้ตระหนักถึงความสำาคัญของความเชื่อและข้อคำาสอนของพระศาสนจักรที่มีต่อชีวิตคริสตชน
เช่นเดียวกันใน สารมหาพรต ของพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 สำาหรับปีนี้ ก็กล่าวถึงความสำาคัญของ
ความเชื่อ และความสัมพันธ์ที่มาก่อนของความเชื่อต่อความรัก แทบจะเป็นการย้ำาเรื่องเดียวกันกับที่พบ
ในพระสมณสาส์นเรื่องพระเจ้าทรงเป็นความรัก (DCE) ทรงเตือนถึงอันตรายของการลดทอนความรักเป็น
แต่เมตตากิจ และย้ำาว่ากิจการแห่งความรักที่แท้จริงคือการนำาผู้คนไปสู่ความเชื่อ จากการประกาศข่าวดี
และจากนี้เองที่ผู้คนจึงจะสามารถดำาเนินชีวิตในความรักได้ “ความสัมพันธ์กับพระเจ้าต้องมาก่อนเสมอ
และการแบ่งปันสิ่งของวัตถุในจิตตารมณ์พระวารสาร จะต้องมีรากฐานในความเชื่อ ความจริงในบางครั้ง
บางคราวเรามักลดค่าของคำา “ความรัก” ให้เป็นเพียงความเอื้ออาทร หรือเป็นความช่วยเหลือตามครรลอง
มนุษยธรรม แต่มีความสำาคัญที่จะต้องระลึกว่าผลงานที่ยิ่งใหญ่สุดของความรักก็คือการประกาศข่าวดี
ซึ่งเป็น “พันธกิจแห่งพระวาจา” ไม่มีกิจกรรมใดจะเป็นคุณมากไปกว่านี้” (ข้อ 3)

ั
ั
้
ั
้
ิ
ั
ั
ู
ั
์
ดงนน ความสมบรณของความรก เรมจากการกลบใจภายในอนมาจากการพบปะกบพระครสตเจา
ิ
่
และโดยการร่วมมือกับความช่วยเหลือของพระหรรษทาน ในการพบปะกับพระองค์ในแต่ละวันนำาไปสู่
ความก้าวหน้าฝ่ายจิตที่มีส่วนร่วมกับธรรมล้ำาลึกของพระคริสตเจ้าโดยทางศีลศักดิ์สิทธิ์ โดยเฉพาะในศีล
มหาสนิท จึงมุ่งสู่ความรักที่ครบครันในการมอบชีวิตของตน (ดู CCC 1883 และ 2014) ปรากฏชัดเจนใน
การสละชีวิตของตนเพื่อยืนยันความเชื่อ ในรูปแบบของการเป็นมรณสักขี ในฐานะเครื่องพิสูจน์ความรัก
ขั้นสูงสุด (ดู LG 42) เจริญรอยตามพระฉบับขององค์พระเยซูเจ้า ที่ทรงมอบชีวิตของพระองค์เองเพื่อเรา
มนุษย์จะได้รอดพ้น โดยการตายบนไม้กางเขน อันเป็นกิจการแห่งความรักที่ยิ่งใหญ่ของพระองค์ ที่ได้รับ
การเฉลิมฉลองและรื้อฟื้นให้เป็นปัจจุบันในศีลมหาสนิท ศีลมหาสนิทจึงเป็นปัสกาของพระเยซูเจ้า ดังนั้น
ความเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้าแบบศีลมหาสนิทพบความสำาเร็จสมบูรณ์ในการเป็นมรณสักขี
กล่าวคือบรรดามรณสักขีได้มีส่วนร่วมในปัสกาของพระเยซูคริสตเจ้าอย่างสมบูรณ์ พวกเขาจึงเป็นแหล่ง

แห่งความเชื่อ เป็นพยานความจริง (แห่งความเชื่อ) ที่เชื่อถือได้

ภาคที่ 2 วิถีชุมชนแห่งความเชื่อ 95